غالباً در
سجده آخر نماز این دعا را می خوانند :
«یا وَلِیَ العافیة أَسْأَلُکَ العافیةَ، عافیةَ الدّنیا و
الآخِرة»
: ای خدایی که صاحب و اختیار دار ِ عافیت و سلامتی هستی ، من از تو
عافیت را طلب می کنم ، هم عافیت دنیا و هم عافیت آخرت را !
- نکاتی چند از
این دعا قابل استفاده است که در ذیل به آن اشاره می گردد :
- عافیت با
تمام اقسام آن نعمت و موهبتی است که از جانب خداوند به بندگان عطا می شود ، از این
رو شایسته است آن را از خداوند در خواست نمود ، (به ویژه در حال نماز)
- عافیت دنیا می
تواند اشاره به "سلامت مادی" داشته باشد و عافیت در آخرت می تواند اشاره
به "سلامت معنوی" نماید ، به این معنا که اگر انسان در این دنیا با معیار
معنوی زندگی کند ، در دنیای دیگر نیز سعادتمند خواهد بود که جلوه ی سلامت معنوی در
این دنیا خواهد بود
- انسان مؤمن
تنها نباید یک بخش از عافیت را از خداوند طلب نماید ، بلکه باید عافیت دنیا و آخرت
، هر دو ، مورد توجه او باشد .
- سلامت مادی و سلامت معنوی
(عافیت دنیا و آخرت ) دو مقوله مرتبط با یکدیگر ، و قابل جمع است ، و اگر هر دو ،
در شخصی وجود داشته باشد می توان گفت ، چنین شخصی ، خیر دنیا و آخرت را در اختیار
داشته است